Me poezinë e të madhit At Gjergj Fishta “Ju rrugaça e sallahana”, Adrola Dushi iu referua prishjes se Teatrit Kombëtar.
Por modelja u përball me kritika të shumta nga ndjekësit e saj në rrjetet sociale, të cilët vunë në dyshim nëse ajo kishte qenë ndonjëherë në teatër dhe që s’ka folur kurrë për artistët shqiptarë.
Adrola në një postim drejtuar kritikëvë tha se i del në mbrojtje Teatrit pasi i duket një kauzë e drejtë.
Gjithashtu u shpreh është adhuruese e qindra aktorëve shqiptarë për nuk ka folur mjaftueshëm për kontributin e tyre, duke theksuar se askush nuk mund ti imponojë ndjenjat e saj.
Duke iu referuar komenteve negative tha: “Me punen qe bej e vleresoj kritiken, por u preka se sa pak ne si popull e duam veten! Dhe kur ne nuk duam veten, ta harrojme se do na doje tjetri.”
Ndërsa dha mesazhin: “Fort te dashur, uroj te duhemi me shume se sa urrehemi, se nga e gjithe kjo situate qe po kalojme, ky eshte i vetmi mesazh qe kuptoj.”
Postimi i plotë:
Te dashur miq, dashamires, familjare, ndjekes te rrjeteve sociale, apo cfaredo qe ju e konsideroni veten ne raport me mua,
Une quhem Adrola dhe tashme jam nje personazh publik. Dikush mund ta konsideroje si personazh publik qe nuk e meriton te jem, e dikush me konsideron me vlere, kjo pak rendsi ka. Ama jam nje personazh publik dhe si per mire apo per keq, kam njefare ndikimi apo influence sic preferojme ta quajme me “trendin” e sotshem. Une kam rrjete sociale me ndjekes dhe zgjedh te postoj nga jeta ime personale ku ju me shikoni te gezoj e festoj. Fakti qe vishem, bej makijazh apo bej sete fotografike, nuk me ben me pak te ndjeshme se sa ju. Une jam ajo qe postoj dhe mbeshtes bisnese sepse ju ma kerkoni, une jam dhe ajo qe shpesh here nuk kam anashkaluar fatkeqesite dhe kam dhene kontributin tim me aq sa kam patur mundesi. Sot jam ajo qe po postoj per nje teater dhe qe eshte nje kauze qe me duket me se e drejte. Ka nga ata qe nuk ju pelqen, ama edhe mua nuk me pelqen qe ju nuk e pelqeni por gjithsesi nuk jam kundra jush. Keto jane zgjedhje shume personale. Une jam nje fanse e madhe e Robert Ndrenikes, dhe nuk ndihem se kam postuar ne ate mase qe kam adhurim ndaj tij. Une jam patriote e Roza Anagnostit, dhe nuk kam postuar mjaftushem me artin qe ajo ka dhuruar (te mendosh qe kam mbeshtetur cdo Mirditor qe me eshte dhene mundesia). Une jam adhuruese e qindra aktoreve me radhe te teatrit, dhe nuk kam postuar mjaftushem per kontributin qe ata kane dhene. Une nuk ndjej qe kam postuar mjaftushem.
Une ndihem keshtu si ndihem, dhe nuk kam pse t’i jap shpjegime askujt, si dhe askush nuk me imponon dot ndjenjat e mia. Sot kam marre komente pozitive, por ato qe me preken jane ato negativet. Jo se nuk kisha marre komente negative, se me punen qe bej e vleresoj kritiken, por u preka se sa pak ne si popull e duam veten! Dhe kur ne nuk duam veten, ta harrojme se do na doje tjetri.
Fort te dashur, uroj te duhemi me shume se sa urrehemi, se nga e gjithe kjo situate qe po kalojme, ky eshte i vetmi mesazh qe kuptoj. ______________ (Per te gjithe ata qe shqetesohen per shkrimin dhe kendimin tim, ky shkrim eshte i redaktuar me te gjitha ndjenjat e mia brenda. )
/Panoramplus.al
