BESIM NDREGJONI
Sot mbushen 79 vite kur kombit tonë të dashur iu instalua me forcën e armëve “guberna komuniste” e diktatorit Enver Hoxha, e cila për 45 vite u bë diktatura më kriminale e pashembullt për gjysmë shekulli që pasoi. Ne sot i kujtojmë shoqërisë se çfarë solli kjo ditë e zezë për shqiptarët, bilancin e krimit komunist dhe këtë bilanc nuk e kishim ne në arkivat tona, por e kishin ata që morën pushtetin më 29 nëntor 1944. Se ne nuk kishim arkiva, shtetin e kishin marrë kriminelët, të cilët krenoheshin me krimet e tyre ndaj nesh. Bilanci që solli data 29 nëntor 1944 është e publikuar nga shteti shqiptar, ku mbi 6000 veta u pushkatuan dhe sot atyre u janë zhdukur kufomat.
29 nëntori 1944 erdhi me reprezalje të paimagjinueshme për popullin shqiptar. “Çlirimi” i 29-tës pushkatoi korifenjtë e pavarësisë 1. Bedri Pejanin 1946, 2. Lef Nosi, 1946. U dënuan me burgim politikë 1. Qazim Kokoshi 1947. 2. Shefqet Daiu 1946. 3. Zihni Abas Kanina Hamzaraj 1957. 4. Ferit Vokopola 1967. Vdiqën jashtë Shqipërisë të degdisur nga diktatura e 29 nëntorit 1. Mithat Frashëri 1949, 2. Mustafa Kruja Merlika 1958, 3. Rexhep Mitrovica 1960, 4. Dhimitër Berati 1970. Xhelatët komunistë vranë mbi 109 shqiptarë në Tiranë, ku në mes tyre ishin dhe 39 intelektualë të fushave të ndryshme, që i shërbenin administrimit të shtetit shqiptar. Partizanët komunistë hodhën në erë varrin e pinjolles, fisnikes së njohur tiranase, Nënës Mbretëreshë Sadie Toptani. Përdhunimet e varreve kishin filluar që në Berat kur u instalua qeveria e sadistit Enver Hoxha, kur partizanët komunistë nxorën eshtrat e kryeministrit Vrioni dhe i hodhën në lumin Osum. Vazhduan me hedhjen e eshtrave të Homerit shqiptar At Gjergj Fishtës në lumin Drin. Vazhduan me pushkatimin e elitës së kombit, ku etërit e pavarësisë i pushkatuan dhe sot në 111-vjetorin e mëvetësisë së kombit tonë, shumica e këtyre korifenjve që i dhanë pavarësinë Shqipërisë ndodhen pa një varr në tokën e tyre. 29 nëntori 1944 pushkatoi 28 nëntorin e Skënderbeut dhe të Ismail Qemalit. Vazhduan me pushkatimin e deputeteve që kishin bashkëpunuar me to në vitet e Luftës së Dytë Botërore.
Mbi 36 mijë shqiptarë u burgosën politikisht dhe u torturuan në mënyrë çnjerëzore, vetëm se nuk deshën “gubernën” e krimit, mbi 50.000 familje u internuan që nga mosha 1 vjeç e deri në moshën 90- vjecare. Shkatërrimi total i shoqërisë me formimin ideologjik të “njeriut të ri”, duke e zhveshur nga çdo lloj mentali moral e shoqëror. Sot atdheu im, Shqipëria mbas 79 vitesh ndodhet e ndarë, se nuk u dënua krimi i 29 nëntorit 1944. 29 nëntor 2023, mbas 79 vitesh në pushtet është një mazhorancë politike që evokon “betejat e lavdishme” të epopesë së luftës kaçaçke nën drejtimin e “komandantit legjendar”, sajesa të fantazive të poetëve dhe historianëve të regjimit, që kurorëzohet me një shifër imagjinar të 28.000 dëshmorëve, lista e të cilëve nuk pa kurrë dritën në histori-grafinë 79-vjeçare, si për të dëshmuar faktin se ishte gjetje e bukur e imagjinatës së ndonjërit që vendosi t’i japë çdo km katror të truallit shqiptar një martiri imagjinar të luftës për komunizëm.
Data 29 nëntor 1944 i bëri shqiptarët komunistë vrasës të vëllezërve të tyre dhe spiunë të tyre. Diktatura komuniste në Shqipëri para 79 viteve u lind nga gënjeshtra, u rrit me dhunë të organizuar, u mbajt me arbitraritet e çizme ushtarake dhe u mbështet nga antishqiptarët armiq shekullor të ekzistencës së kombit tonë. Sot pushteti politik i udhëhequr nga trashëgimtarët e xhelatëve të komunizmit e quajnë këtë datë “nata e bardhë”, e quajnë nderim dhe sakrificë luftën “imagjinare” të komunistëve. Ne familjet antikomuniste, përulemi ndaj viktimave se ata u vranë pa faj.
Çdo jetë shqiptari që është flijuar me besim në mbrojtje të kombit kundra pushtuesve duhet të nderohet. Ne çmojmë dhe nderojmë Borovën dhe përulemi me nderim ndaj jetëve të tyre, por nuk mund të nderojmë veprimet kriminale të njësive guerile që vrisnin ata shqiptarë që s’pranonin të ishin komunistë. Dhe ata të vrarë shqiptarë janë trefishi i pushtuesve që u vranë gjatë Luftës së Dytë Botërore në vendin tonë, ne nderojmë ata të rinj shqiptarë që u vranë për idealet e lirisë, pavarësisht se ishin me bindje komuniste, ashtu siç nderojmë luftëtaret antifashistë Abas Kupin, Mujo Ulqinakun dëshmorin e parë antifashist në Europë; Hamit Matjanin, Hysni Lepenicën, Muharrem Bajraktarin e Gani Beg Kryeziun, Safet Butkën, e Llan Destan Ndregjoni. Homazhe në varreza që pushteti diktatorial i pat vendosur dhe në atë varrezë nuk ke asnjë dëshmor që është vrarë kundra fashizmit, nazizmit, vetëm se ata nuk njiheshin dëshmorë nga regjimi që ndërtoi atë parcelë. Është ky kaos moral e shoqëror, është kjo zbrazëti shpirtërore, që lejoi kaosin politik që kemi jetuar e jetojmë për afër 33 vite tranzicion. Dhe është ky kaos politik që lejon sot daljen në skenë të partive politike në mbrojtje të terrorit, varfërisë çnjerëzore që na imponuan satrapi aziatik shqiptar dhe këlyshët e tij.
Me pompozitetet dhe delirin e diktatorit Hoxha, mazhoranca aktuale përpara atyre që i quan veteranë dhe janë pjesëmarrës direk në vrasjet e kundërshtarëve të komunizmit në 29 nëntor, etiketoi tradhtarë mijëra shqiptarë që i vrau kjo datë. Po ju trashëgimtarë të xhelatëve të 29 nëntorit, a jeni tradhtarë të sistemit ku jemi që përbuzni shqiptarët që u vranë nga data 29 nëntor. Nënat motrat, djemtë kërkojnë eshtrat të t‘u bëjnë një varr dhe atë mundësi nuk e kanë se ju heshtni ndaj të drejtës njerëzore të tyre. Juve nuk ju dhimbsen as dëshmorët komunistë, po të mos jetë data 29 nëntori i Enver Hoxhës. Pesha e luftës së djeshme para degradimit moral ku kishin rënë komunistët shqiptare dhe sot trashëgimtarët e tyre nuk mund të njihet e të jetë pjesë e historisë kombëtare. Cila mendje normale, cila ndërgjegje njerëzore, cila gojë që shqipton fjalën dashuni gjen sot guximin e marrëzishëm dhe shtazarak me rikujtue tmerret e së kalueme komuniste dhe me një farë krenarie neveritëse? Ata që rikujtojnë datat simbol të diktaturës, ata janë turpi i kombit.
Sot diktatori e ka një varr dhe shtëpinë të ngritur në këmbë. Lëreni të pushojë në gjumin e vdekjes pa ringjallje. Por, çfarë të themi për mijëra qytetarë të ekzekutuar në errësirat e burgjeve të natës pa hënë, që sot akoma janë pa varr?! Çfarë të themi mijëra familje me shtëpi të prishura dhe sot pa një vatër familjare ku të mblidhen së bashku. 6000 familje presin eshtrat dhe një MUR memorizimi, të cilën kjo mazhorancë politike sunduese hesht dhe nuk denjon ta japë. Pse kjo nostalgji këmbëngulëse për diktaturën dhe mosdënimin e një sistemi shkatërrimtar të dënuar nga e gjithë bota e qytetëruar? Para një gjendjeje kaq dëshpëruese që pasqyron nostalgjinë për terror, varfëri e izolim nga bota e jashtme, mijëra viktima shqiptare të datës 29 nëntor përsërisim, së bashku me poetin: “Na lini, në ëmbëlsi, jetën të rijetojmë. Mos na tregoni përsëri qen që kafshojnë” (Nellie Saks) 29 nëntori i 1944 është data e vendosjes së diktaturës komuniste dhe s’ka asnjë lidhje me çlirimin e vendit.
Fatkeqësisht, Shqipëria u pushtuan në 1939 nga fashizmi, në 1943 nga nazizmi dhe në 1944 nga diktatura komuniste. Ne, çdo datë 29 nëntor do të kujtojmë krimet që solli kjo datë diktatoriale dhe do t’i kujtojmë ata e do të reflektojmë mbi krimet komuniste që të mos i rivrasim. Ne, të mbijetuarit e diktaturës komuniste përfaqësojmë paqen, pushtetin politik, urrejtjen dhe krimin që fillon më 29 nëntor. Paqja jonë do të fitojë mbi urrejtjen dhe urrejtësit që krenohen me krimet. Paqja mbi urrejtjen do të jetë triumfuese e lirisë dhe dashurisë njerëzore. Përbuzja dhe heshtja u përket kriminelëve dhe trashëgimtarve të tyre. Kjo është e vërteta e “Çlirimit” 29 nëntor 1944. Çdo datë që ka sjellë diktaturë, nuk është çlirim, por pushtim. Ne na përket nderimi si detyrim, për ë mos i rivrarë si data 29 nëntor korifenjtë e pavarësisë shqiptare!
NDIQE LIVE "PANORAMA TV" © Panorama.al
