Anisa Markarian, aktorja shqiptare, “braktisi” ekranin dhe vendin për 30 vite, për t’iu përkushtuar profesionit të zemrës, mjekësisë në Francë.

Profesioni i vërtetë i Anisës është mjeke,   një aktore jo vetem simpatike por edhe me talent ndonëse  nuk ka interpretuar në shume filma. Ajo  është autore edhe e disa librave dhe së fundmi ka sjellë librin me titull “Shtëpia te Selvia”.

Është historia e familjes së saj të cilën ua kushton 2 prindërve që janë personazhet kryesor të këtyre rrëfimeve. Rrëfimi nis me ditën e saj të lindjes 4 korrik 1962 dhe përfundojnë me vdekjen e babait të saj 15 gusht 1980. Ajo në një intervistë  me gazetaren Beti Njuma tha se e ndjente si një mision, e kishte brenda prej kohësh të dëshmonte, por duhet gjetur momenti e mënyra. Ajo është rritur në një familje shqiptaro-armene,  kur lindi Anisa babai i saj ishte 64 vjeç ndërsa nëna e saj 41 vjeçe.

Por e ka shqetësuar anormalitet në gjykim mbi moshën për dy njerëz që kishin lidhur jetën e tyre me një diferencë 23 vjeçare? Anisa thotë se për herë të parë këtë gjë e ka menduar kur arriti moshën e mamasë së saj 41 vjeçe.  Për herë të parë e kam menduar kur unë pata moshën e sime meje, e fëmijët e mi ishin pak a shumë të mëdhenj.

Ajo rrëfen se dhe pse është kundër besëtytnive mënyra se si ka rrjedhur jeta e saj dhe rituali i tepsisë kur ka qenë e vogël e bëjnë atë të besojë. Kam prekur stetoskopin që kishte vënë im atë pastaj stilografin dhe një buzëkuq që mendoj se është ana ime aktore, kinematografike, mamaja ma thoshte gjithmonë “ti ke misionin të shkruash historinë e babit”. A ka ndonjë peng aktorja? Ajo u përgjigj : Një peng të vetëm kam, nuk kam pengun siç kanë shumë veta që nuk arrita ti them sa shumë e doja. Se dashuria në familjen tonë shprehej.

Pengu im është se kur unë arrita ta shoh tim atë ai nuk fliste më. E kam zili tim vëlla të cilit im atë i ka dhënë amanetet e fundit ndërkohë unë nuk e pata.