“Legia një ëndërr, dikur sëmuresha dhe rrija spitaleve”, rrëfimi special i Ernest Muçit: Ju tregoj sekretin e goditjeve të mia dhe momentin më emocionues (E PLOTË)

Panorama Sport | Lajmet e fundit nga sporti

Postuar: Janar 31, 2023 | 20:15

“Legia një ëndërr, dikur sëmuresha dhe rrija spitaleve”, rrëfimi special i Ernest Muçit: Ju tregoj sekretin e goditjeve të mia dhe momentin më emocionues (E PLOTË)

Ernest Muçi është nga ata lojtarë që nuk është shumë i pranishëm me deklaratat në media, por një futbollist i cili ul kokën dhe punon për t’i treguar cilësitë e tij në fushë. Por pas kaq kohësh, ai rikthehet të flasë gjatë për faqen e klubit të Legias, duke prekur pjesë nga e kaluara te Tirana, hapat e parë në futboll dhe situatën aktuale në Poloni dhe si është përshtatur ai në lidhje me këtë aventurë.

muci

E mbani mend intervistën tuaj të parë pas ardhjes te Legia e Varshavës?

Po, e mbaj mend shumë mirë atë moment. Që në fillim më pëlqeu Legia, i gjithë ambienti rreth klubit. Para se të mbërrija në Varshavë, kërkoja informacione për ekipin, qytetin, historinë. Doja të isha i përgatitur mirë. E di që historia është pjesë e pandashme jo vetëm e Legias, por edhe e gjithë qytetit. Një vend i mrekullueshëm dhe një klub i madh, kjo është mënyra e vetme për ta përmbledhur.

Në atë intervistë ju përmendët se njerëzit në Shqipëri ju quanin “Djaloshi i mrekullueshëm”. Ju kujtohet kur ndodhi për herë të parë kjo situatë?

Kam bërë debutimin tim në klubin tim të mëparshëm në moshën 16-vjeçare. Disa muaj më vonë fillova të shënoja gola dhe të jepja asistime. Njerëzit filluan të më vinin re. Po merrja gjithnjë e më shumë mundësi për të luajtur në ekipin e parë. Ishte një lloj surprize, por doja të bëja gjithçka për të mbajtur vendin tim në formacionin startues. Përpara se ta kuptoja, shumica e tifozëve po më referoheshin me ato fjalë. Sigurisht që jam ndierë i nderuar. Fjalë të tilla janë gjithmonë shumë të sjellshme. Të ndërtojnë si person, por edhe si futbollist. Isha dhe jam shumë krenar që luaj në fushë me një titull të tillë.

Sinqerisht, pra, pa modesti të panevojshme. Ju jeni një nga lojtarët e rinj më të mirë në Shqipëri. A është kështu?

Do të jem i sinqertë (qesh). Unë jam dhe mund ta them me vetëdije të plotë.

Një përgjigje e bukur, por kjo mund të ndikojë edhe për keq, pasi mund t’ju hipë vetja në qejf…

Absolutisht, unë jam i vetëdijshëm për këtë. Në gjithë këtë, më e rëndësishmja është mendja dhe ndërgjegjësimi i një futbollisti të ri. Për herë të parë kam dëgjuar fjalë të tilla në moshën 16- vjeçare. Ja, kanë kaluar pesë vjet që atëherë dhe unë ende sillem në të njëjtën mënyrë… Nuk dua të flas shumë për të. Preferoj të tregoj cilësinë time në fushë. Është pak klishe, por kështu duket.

Me sa di unë, nuk ju pëlqen të flisni shumë për veten tuaj…

Mundohem të jem i përulur dhe modest sa më shumë që të jetë e mundur. Duhet të mbash veten në kontroll. Natyrisht, kur egoja jote është shumë e lartë dhe nuk ka aftësi pas saj, nuk është mirë për ju dhe ekipin. Megjithatë, funksionon e njëjta gjë anasjelltas.

Nuk mund të jesh shumë modest. Duhet të jesh gjithmonë i vetëdijshëm për cilësitë që ke. Në futboll shoh sjellje që mua personalisht nuk më pëlqejnë. E di që shumë lojtarëve u pëlqen të flasin shumë për veten e tyre. Dua të flas për veten time në gjuhën e futbollit, përmes stërvitjeve dhe ndeshjeve.

Duhet të jeni pjekur shpejt, ndoshta edhe se jeni larguar nga shtëpia kur keni qenë shumë i ri?

Isha 19 vjeç kur fluturova drejt Varshavës për të nënshkruar një kontratë me Legian. Sigurisht që ishte e vështirë. Dy-tre muajt e parë duhet të përshtatesha me mjedisin dhe të mësohesha të jetoja në një vend tjetër. Qytet i ri, gjuhë e re… por Legia më përshtati shpejt. Shokët e skuadrës, stafi teknik, stafi i klubit, më bënë të ndihesha pothuajse menjëherë si pjesë e rëndësishme e të gjithë komunitetit. Kisha shumë nevojë për këtë rehati, mund të fokusohesha direkt te topi.

A ishte gjëja më e vështirë për ju lënia e familjes në Shqipëri?

Sigurisht, por ju e dini si është. Në një farë mënyre, është një detyrim nëse doni të keni një karrierë më të madhe, nëse doni të ndiqni ëndrrat tuaja. Duhet të hedhësh një hap. Futbolli thjesht është kështu. Po përgatitesha për këtë vendim.

Nuk e mora menjëherë, edhe pse oferta nga Legia më gëzoi shumë që në fillim. Unë pata një bisedë të gjatë me familjen time për këtë. Të gjithë ishin shumë mbështetës dhe e dinin se do të ishte një hap i madh në karrierën time. Kjo e bëri më të lehtë marrjen e këtij vendimi.

Keni thënë se familja ju ka mbështetur shumë që ju të luani futboll, çfarë keni dashur të thoni?

Jam dashuruar me futbollin që në moshën 2-3 vjeç. Gjithmonë kam dashur të luaj në klubet më të mira. Kur isha gjashtë vjeç, hyra në klubin e parë të të rinjve në Shqipëri. Në fakt kam filluar të luaj futboll para se të shkoja në shkollë (qesh) dhe për këtë më kanë ndihmuar. Ata gjithmonë më brohorisnin dhe mbanin gishtat e kryqëzuar për mua. Më flisnin shumë para çdo ndeshjeje të madhe. Ata kanë përshkuar shumë kilometra për të më parë në fushë kur luaja. Ata e ndoqën karrierën time gjatë gjithë kohës. Kur u rrita, ishte familja ime ajo që më drejtoi më tej. Të gjithë dhanë shumë për të më çuar këtu ku jam sot. Nuk kam fjalë t’i falënderoj për gjithë këtë. Nuk do ta harroj kurrë.

Pra, i mbani mend shumë mirë fillimet tuaja me topin si fëmijë?

Sigurisht që ka qenë një kohë e bukur, megjithëse kam pasur edhe shumë momente të vështira. Kur isha gjashtë vjeç, isha shumë i sëmurë. Dikur sëmuresha gjatë gjithë kohës. Kemi vizituar shpesh spitalet në Shqipëri. Nuk ishte një periudhë e lehtë, por të gjithë mësuam prej saj. Sapo sëmuresha, prindërit linin gjithçka dhe nxitonin për në spital. Një arsye tjetër për të cilën u jam shumë mirënjohës. Por tani gjithçka është në rregull. Jam shumë e lumtur dhe vetëm duke menduar për familjen time më bën të buzëqesh.

Ju jeni bashkuar me Legian në një moshë të re, keni menduar se mund të arrinit sukses këtu?

Në Legia ndjeva menjëherë se mund të arrija më shumë se në Tiranë. Kam fituar titullin kampion në Shqipëri. Në atë kohë ndieja se po luaja për ekipin më të mirë të vendit. Doja të bëja hapin tjetër. Tani ndihem njësoj, sepse jam në klubin më të mirë në Poloni. Unë arrita në një kampionat më të mirë, në një ekip më të mirë dhe tani jam shumë krenar që përfaqësoj Legian.

Çfarë dallimesh shihni mes ligës polake dhe asaj shqiptare?

Dallimi mes këtyre ligave mund të shihet, ndër të tjera, në cilësinë e lojtarëve. Ka shumë më shumë lojtarë në ligën polake që mund të bëjnë diferencën në një fraksion sekonde dhe të vendosin për fatin e ndeshjes. Kur u bashkova me Legian, menjëherë vura re një përmirësim në cilësinë e stërvitjes. Më duhej të tregoja diçka shtesë që të bija në sy, në mënyrë që trajneri të më vinte re. Polonia është një vend më i madh se Shqipëria. Futbolli është jashtëzakonisht popullor këtu. Vura re shpejt se si njerëzit e duan futbollin. Është bukur të jesh i rrethuar nga njerëz që e duan futbollin, është një eksperiencë unike.

Ju është dashur kohë që të merrni informacion për Legian?

Sigurisht. Një javë para transferimit te Legia, isha vazhdimisht në telefon dhe kontrolloja informacionet për klubin. Në telefonin tim kishte faqe për Legian, Varshavën, Poloninë. Duhet të më besoni, ishte plot me to (qesh). Isha shumë i emocionuar dhe që në fillim doja të tregoja versionin më të mirë të vetes. Pas një kohe i kupton të gjitha. Ti e kupton se çfarë lloj njerëzish ju rrethojnë dhe ku keni arritur. Ishte një nga ato mësime që e kupton me gëzim dhe buzëqeshje.

Të luani në Legia ju ka ndryshuar në ndonjë mënyrë karakterin?

Pyetje e mirë, por nuk mendoj kështu.

Nuk po pyes rastësisht. Pas ndeshjes kundër Vidzev Lodz, Filip Mladenoviç tha se ju jeni një lojtar i madh, keni potencial të madh, por keni nevojë për njëfarë besimi. Keni mendim të ngjashëm me të?

Jam dakord me Mladen, besimi është një cilësi shumë e rëndësishme për çdo futbollist. Sa herë që dal në fushë, jap gjithçka.

Nuk kam asnjë problem me besimin. Unë besoj shumë në aftësitë e mia. E di që nuk erdha këtu rastësisht. Niveli im bëri që Legia të interesohej për mua, dhe tani dua ta shpërblej klubin. E di që me ngjyrat e Legias mund të jem një lojtar edhe më i mirë. E ndiej në çdo hap të rrugës.

Ndonjëherë jeni kritikuar që “zhdukeni” në pjesë të caktuara të ndeshjes…

Kam dëgjuar zëra të tillë, por nuk i marr personalisht mendime të tilla. E di që kam ende shumë për të mësuar. Unë jam një futbollist i ri, edhe pse ky nuk është justifikim. Do të doja të isha një figurë kyçe në Legia tani. Megjithatë, e kuptoj që kam një rrugë të gjatë përpara.

Në çfarë pike e keni ndierë se ky vetëbesim është në nivelin më të lartë te ju?

Mendoj se sezoni i kaluar, kur luajtëm në Europa League, ishte i mrekullueshëm për të gjithë ne. Ne u ndeshëm kundër Lestërit, Napolit. Vetë më kujtohet, për shembull, ndeshja jashtë fushe kundër Napolit. Shumë djem të rinj ëndërrojnë të luajnë kundër rivalëve të tillë. E mbaj mend shumë mirë edhe debutimin tim në ekipin e parë. Këto janë dy momente që do të qëndrojnë me mua përgjithmonë. Sigurisht që më bënë që të ndihem më i sigurt.

Kam pyetur të gjithë në klub, lojtarët, stafin, tifozët dhe të gjithë thonë se jeni një nga lojtarët më të mirë të ekipit teknikisht.

Gjithashtu nuk kaloj kohë në “Twitter” apo “Instagram”. Sigurisht do të doja edhe mendimin që kanë për këtë pjesë. Shumë komente pozitive e shtyjnë lojtarin përpara. Sigurisht, ka edhe komente më pak të këndshme. Mendimet e shokëve të mi janë të njohura për mua. Ne flasim shumë për këtë. Është e mrekullueshme të dëgjosh gjëra të tilla. Ndihesh i mbështetur. Detyra ime është të pranoj edhe kritikat kur nuk i bëj gjërat mirë. Nuk dua të “digjem”. Më duhet të qëndroj i përulur dhe të fokusohem në punën e vështirë. Atëherë gjithçka do të shkojë në drejtimin e duhur.

Ju flisni shumë me Xhosuenë në stërvitje. Duket se keni krijuar një lidhje shumë të mirë. A ka ndonjë lojtar nga i cili mund të mësoni më shumë?

Unë kam një marrëdhënie shumë të mirë me Xhosuenë. Ai është një njeri i madh, por mbi të gjitha një lojtar i madh. Mund të flas me të për gjithçka që është veçanërisht e rëndësishme për lojtarët e rinj. Jam me fat që jam në të njëjtin ekip me një lojtar të tillë. Thjesht ndihesh si një lojtar më i mirë kur luan përkrah tij. Secili nga lojtarët e rinj mund të nxjerrë një mësim për veten e tij. Shpresoj që dyshja Xhosue-Muçi të jetë shumë shpejt më e mira në ligë

Cili është mësimi më i rëndësishëm që keni marrë nga lojtarët me eksperiencë të ekipit?

Mësova shumë prej tyre, por një do ta mbaj mend përgjithmonë. Pavarësisht se çfarë ndodh, duhet të qëndrosh i fortë dhe të vazhdosh të ecësh përpara. Nuk dua të pretendoj se jam dikush. Unë dua të jem vetvetja dhe atëherë mund të jem më i miri.

Duke folur për mësimet, fansat janë kuriozë se cili është sekreti i gjuajtjeve tuaja nga distanca?

Gjëja më e rëndësishme është të përpiqesh, të përsërisësh, edhe deri në mërzi. Kur isha më i ri, stërvitja këmbën e djathtë dhe të majtë. Doja të kisha një avantazh ndaj rivalëve të mi. Do të qëndroja pas stërvitjes dhe do të përmirësoja fuqinë dhe teknikën e goditjeve të mia. Ndonjëherë pesë minuta, ndonjëherë shumë më tepër. Kështu formohet karakteri.

Do të dëshironit të ktheheshit pas në kohë dhe të ndryshonit diçka?

Patjetër që jo. Asgjë nuk ndodh rastësisht. Çdo lëvizje që bëni, çdo vendim, ndikon në rrugën që merrni. Sigurisht që ka pasur momente kur mund të ishte më mirë. Ju shikoni disa gjëra nga e kaluara dhe i thoni vetes: “Ndoshta mund të kisha bërë më mirë këtu”. Megjithatë, ky është vetëm një supozim. Nuk do të doja të ndryshoja asgjë në jetën time dhe jam i kënaqur me atë se si duket. Unë pranoj gjithçka dhe e shikoj të ardhmen me gëzim.

Si shkoi faza përgatitore?

Faza përgatitore ishte një kohë shumë e mirë. Bëmë shumë stërvitje. Kemi luajtur katër ndeshje. Kam përshtypjen se jemi bërë edhe më të bashkuar jo vetëm si grup lojtarësh, por mbi të gjitha si grup njerëzish.

Cilat janë synimet tuaja për muajt në vijim?

Së pari dua të ndihmoj skuadrën. Kjo është më e rëndësishmja. Ne jemi të fortë të bashkuar. Kështu mund të kemi sukses. Mendoj se kemi lojtarë të mëdhenj dhe kushte të shkëlqyera për të qenë të suksesshëm. Personalisht, do të doja të shtoja disa gola dhe asistime. Dua që pjesa e mbetur e kampionatit të jetë një moment i rëndësishëm dhe i paharrueshëm për mua.

Së fundmi, çfarë do të dëshironit t’u thoni tifozëve?

Tifozët tanë janë të mrekullueshëm. Brohoritja e tyre jo vetëm që ndihmon, por thjesht çon në fitore. Një mbështetje e tillë nuk mund të injorohet. I ndiejmë kudo. Mund të shoh që tifozët e Legias jo vetëm që të japin vetëbesim, por gjithashtu kanë një ndikim real në rritjen e aftësive të tua. Ne dalim në lojë dhe e dimë se kemi një lojtar të dymbëdhjetë në anën tonë. Kjo krijon një avantazh në fushë, por mbi të gjitha në kokën tonë.

KRISTI SEJATLLARI – PANORAMASPORT.AL

NDIQE LIVE "PANORAMA TV"