Shqiptari tregon se si luftoi pranë grupe komuniste kurde kundër ISIS në Siri: Më e tmerrshmja ishte kur…

Sep 20, 2020 | 15:16
SHPËRNDAJE

Anarkisti italian 26-vjeçar Marco Gelhat dhe 29-vjeçari shqiptar Aris përshkruajnë dëmtimet, stërvitjet dhe këngët komuniste që ata kënduan në Rojava, Siri, duke luftuar Xhihadistët.

shqpij

Italiani, me nofkën Gelhat Drakon, ishte rekrutuar nga YPG, Njësitë e Mbrojtjes së Popullit të milicisë kurde në Siri, ndërsa luftëtari shqiptar, i koduar ARMI, ishte trajnuar me Partinë Komuniste të Kurdistanit.

“Kisha frikë se edhe unë do të vdisja”

Ndërsa flasin për të kaluarën e tyre të armatosur në Rojava, ata tregojnë “flakën” dhe idealizmin që papritmas i shtyu të bënin hapin e madh, duke rrezikuar jetën e tyre.

“Nuk më interesonte të bëhesha hero. Unë nuk jam hero. Edhe unë kisha frikë se mos vdisja. Por unë do të vazhdoj pasi mund të luftoj. Do të shkoja përsëri në Rosava në një moment“, thotë Marco, djali i një oficeri të krahut të djathtë nga Bolonja, i cili e përshkruan veten si një “pesimist garues” dhe aktualisht ka një bursë në Suedi si dhe ka një diplomë master në etnografinë afrikane.

“Në fillim nuk kisha ide se çfarë po ndodhte atje. E dija që ISIS po sulmonte kurdët, se ajo që po ndodhte ishte e padrejtë, që ISIS, megjithëse është i gabuar, mbështetet nga Evropa dhe unë isha i kapur nga emocionet,” shpjegon Aris për “Sputnik” në Greqi, teksa bisedonin me gazetarin në një kafene në Exarchia, orën kur ai ka një pushim nga fabrika ku tashmë punon.

Shqiptari jetonte me të dashurën e tij, por ata bënë shumë para financiarisht. Pak nga “vështirësitë e jetës”, “pak nga emocioni për padrejtësinë që po ndodhte atje”, Aris filloi të pyeste për dikë që ta vinte në kontakt me Rosava.

“Fillimisht doja të gjeja një lidhje dhe pastaj të shihja se çfarë do të bëja. Nuk e kisha plotësisht të qartë në kokën time”, thotë ai.

I riu ra në kontakt përmes një shoku në mars 2015 dhe iu deshën tre muaj të vendoste. Në tetor të atij viti, arrit të bënte udhëtimin.

Duke arritur në Rojava, Aris nuk qëndroi kurrë në një vend. “Ne ishim vazhdimisht në lëvizje. Trajnimi filloi me gjimnastikë. Duhej të ishit në gjendje të shkëlqyeshme fizike, sepse po flasim për fusha, gjysmë shkretëtira. Shumë vrapim, shumë ecje, shumë mbajtje. Kam bërë rreth një javë e gjysmë stërvitje të vështirë, për të rënë në peshë”.

“Ata menjëherë na dërguan në front”

Trajnimi në krahë filloi një javë më vonë. “Në total, trajnimi zgjati rreth tre javë. Na thanë që nuk ka kuptim të gjuajmë thasë dhe fuçi bosh. Armiku lëviz, fshihet, manovron. Kështu që ata menjëherë na dërguan në front për t’u stërvitur”.

Për shkak se është gjithashtu i madh, ai mbante automatikun, i cili së bashku me plumbat peshon 13 kg. “Ato tingëllojnë të vegjël, por kur ju duhet t’i mbani në male, në gryka dhe në shkretëtira me 50 gradë, këto 13 kg bëhen 45! Por kështu shpërndaheshin armët. Ju jeni i madh, merrni një automatik. Ju keni një dorë të qëndrueshme …“.

Gjatë rrugës, kurdët kishin vendosur trupat e vdekur të xhihadistëve turq . “Unë e di se si tingëllon të nxjerrësh tre të vdekur për t’i parë. Duket barbare”-pranon Aris. “Por në lidhje me atë që kanë bërë Xhihadistët, është njësoj si të hedhësh ujë kundër teje ndërsa ti më ke hedhur vitriol. Në fshatrat e turkmenëve, YPG nuk hyn, nuk prek. Ata janë vetëqeverisës. Por ai u thotë atyre “ne nuk ju prekim, por nëse ju bëni…, ju kemi ngrënë”- shton.

“Diskutonim se si t’i dëbonim amerikanët”

Luftëtarët arabë të opozitës po luftonin me arabë që mbështesnin Asadin mes tyre. Ne kurrë nuk kemi pasur ndonjë problem me ta. Politikisht ne nuk ishim dakord, por biseduam për të kaluarën tonë, se si do ta luftojmë ISIS dhe si do t’i dëbojmë amerikanët.”

Ai nuk qëndroi gjatë gjithë kohës nga në Rozava. “Unë kisha për të shkuar për gjashtë muaj. Unë jam shqiptar dhe nuk mund të qëndroj jashtë Greqisë për më shumë se gjashtë muaj, sepse humbas lejen e qëndrimit. Unë fillova për herë të parë në tetor të ’15 dhe u ktheva në prill të ’16 dhe zbrita përsëri në verën e ’17. U ktheva në fillim të ’18“.

Në vitin 2017, kushtet ishin shumë më të mira. “Kishim mish të paktën një herë në javë. Kemi bërë edhe festë!”

Ai kaloi një muaj në mal me guerilët e PKK për stërvitje. “Shumicën e kohës e kalova duke gërmuar, sepse ata jetojnë nën tokë”.

/Pjesë nga intervista për Sputnik në Greqi/

 

 

NDIQE LIVE "PANORAMA TV" © Panorama.al

Te lidhura