EKSKLUZIVE/ Rrëfimi unik i ish-mjekut të Kombëtares, Lluka Heqimi: Brigel i rrezikoi jetën Foto Strakoshës

Sep 25, 2021 | 21:54
SHPËRNDAJE

Atij i kanë parë sytë nga të gjitha. Ka punuar me trajnerë shqiptarë dhe të huaj. Ka udhëtuar shumë dhe shpeshherë nuk ka qenë vetëm mjeku i Kombëtares, por një zyrtar i rëndësishëm që i dëgjohej fjala dhe shpesh e ndihmonte skuadrën me përkthimin apo me gjëra të tjera që nuk i takonin një mjeku. Po flasim për Lluka Heqimin, doktorin legjendar që i shërbeu për 22 vite Kombëtares shqiptare.

pjimage (2)

“I vetmi trajner që vuri në rrezik jetën e një lojtari ishte Brigeli. Aktivizoi Strakoshën të dëmtuar rëndë dhe atëherë kam përjetuar një ankth të jashtëzakonshëm”, thotë Lluka Heqimi në një intervistë ekskluzive për “Panorama Sport”.

Ju keni qenë mjek i ekipit kombëtar, sa kohë dhe në cilat vite?

Mbas specializimit në Institutin e Mjekësisë Sportive në Vjenë në vitin 1981, në ’82-shin mora detyrën e mjekut të përfaqësueses së Shqipërisë. Vija me ëndrrat e një të riu.

Nuk doja që t’i bëja një shërbim të zakonshëm sportiv duke e ruajtur skuadrën nga traumat, por desha të merrja pjesë edhe me planet stërvitore duke thënë edhe konsideratat e mia sportive që edhe i kisha të freskëta. Nga ’82-shi deri në 2004-ën kam qenë mjek i ekipit përfaqësues. Një kohë prej 22 vitesh. Krijova ato kartelat mjekësore respektive, që unë të kisha njohuri për aftësitë fizike të futbollistëve.

Ju keni kaluar shumë lojtarë të mëdhenj, doktor. Cilët kanë qenë ata që ju kanë ngelur në mendje?

Unë lojtarët i ndaj në dy grupe. Grupi i atyre që luanin këtu, dhe veçoj Sulë Demollarin, një sportist i nivelit shumë të lartë, për kapacitetet e tij të qëndrueshmërisë, por edhe të forcës, këto ishin të matura. Pjesa tjetër ishte me lojtarët që luanin jashtë. Mund të përmend Rrakllin, Bushin, Taren, Haxhin, Xhumbon, Lalën.

Pjesa e mjekësisë sportive, sa e pasur ka qenë atëherë?

Unë kur u ktheva këtu, nuk gjeta shumë mjete, shumicën i solla prej andej. Njeriu ka qenë në nivel më lart sesa aparaturat. Pastaj ne gradualisht furnizuam Qendrën e Mjekësisë Sportive. Unë jam nisur për specializim nga klubi i Partizanit e pastaj u instalova në Qendrën e Mjekësisë Sportive.

Konkretisht doktor, me dëmtimet, tërheqjet, këputjet, si ia bënit?

Ato ishin pjesët e mia sepse unë e njihja mirë traumatologjinë. Indet e buta, por jo kockat, sepse nuk isha ortoped. Thuhet që shumë lojtarë atë kohë luanin me tërheqje muskulore, edhe pse kishin ishin të dëmtuar… Nuk ka ndodhur, ka edhe gjëra konspirative, normale, por ne nuk kemi lejuar asnjeri të luante i traumatizuar. Kujtoj një rast, në Njukasëll donte të futej Vata, edhe pse ishte i dëmtuar. I kam thënë që absolutisht nuk mund t’i përgjigjej lojës.

Cili ka qenë lojtari që dëmtohej më shumë?

Nuk kemi pasur ndonjë që të dëmtohej shpesh, sepse u morëm shumë me parandalimin e traumës. Si? Duke i parë edhe këpucët sportistit, duke i parë palestrinat, t’i mbante edhe në stërvitje. I dhamë rëndësi streçingut dhe bënim një plan paraprak.

Po nga pjesa e këpucëve dhe terreneve të këqija a vinin dëmtime?

Shumë. Na ka qëlluar një herë të shkonim në Algjeri dhe kemi luajtur në një fushë artificiale. Aty sportistët ndienin dhimbje muskulore. U gërvishtën dhe të gjithë u infektuan sepse edhe këpucët ne nuk i kishim për terren plastik në atë kohë.

Dëmtimi më i çuditshëm që keni hasur?

Dëmtimi i Strakoshës, gjatë një dyluftimi në Irlandën e Veriut u godit me gjurin e kundërshtarit në zonën refleksogene ku është dhe ekuilibri i veshit të mesëm. Ai doli nokaut dhe u munduam që e sollëm në vete. Goditje të tilla mund të japin pika të vogla hemorragjike në tru dhe kjo është e rrezikshme. Strakosha nuk mund të luante, por me një dëshirë të padrejtë të Brigelit dhe me forcat e tjera të federatës e futën Strakoshën në portë.

Por ekziston sindromi sekondar postkomocional që ka të bëjë me faktin kur truri nuk është rikuperuar plotësisht nga goditja. Edhe boksierët, kur dalin nokaut, rrinë 6 muaj dhe pastaj luajnë përsëri, kurse ai luajti pas dy ditësh. Dhe sigurisht ndodh që 50% është vdekje nëse truri pëson një tjetër goditje. Unë mendoj që Brigeli ishte kampion i madh, por kurrë trajner i mirë sepse ka futur në lojë një njeri që e ka rrezikuar dhe unë e kam parë atë ndeshje me drithërima dhe thosha: Ishalla nuk shkon e të goditet nga kundërshtari!

KRISTI SEJATLLARI – PANORAMASPORT.AL

NDIQE LIVE "PANORAMA TV" © Panorama.al

Te lidhura