Edhe pa mbërritur në pjesën e dytë të librit të fundit të Flutura Açkës “Roja i dritës”, atë ku datat e poezive të saj të fundit tregojnë ditët më të errëta të saj, nuk sheh ndonjë dritë paqtie.
Si duke u kalitur për ditën që do t’i vinte, për t’ia djegur të tërë farët, ndien edhe në to peshën e metaforave që më pas u bën të rënda sa gjëma që i ra. “Më zhbëri dhimbja,/ Tani jam gur, Dhe bej çfarë bën guri/Duron”, shkruan Flutura nëpër radhët e rënduara që ndoshta janë i vetmi shteg nëpër të cilin mund të zbrazet, nëse kalon. Ky është libri i vetëm i autores që nuk ra në duart e shumë njerëzve këtë panair të librit. Ata që e njohin Fluturën, e dinë që nëse kaloje nga stenda e saj, nuk do largoheshe pa një nga titujt e saj.
Këtë herë nuk e bëri. Nuk deshi! Nuk pati kurajë që t’iu falë të tjerëve dhimbjen e saj, sado që poezitë kanë shkuar përtej personales. E vendosur të mos e bëjë këtë as në intervista, ka lënë dy fjalë në krye të librit, falënderimet e realizimit të të cilit i ka për njerëzit që i ndenjën afër dhimbjes së saj.
“Një falënderim dhe mirënjohje të thellë për Courtney Elisabeth Macauly, për praninë e saj në jetën tonë. Falënderim të veçantë për mjeshtren e dizajnit, Ien van Laanen, për idenë e ballinës, një falënderim, po aq mirënjohje për Ron Olij, për konceptin e këtij libri. Falënderim të thellë për miken time, gazetaren Rezarta Reçi, për këmbënguljen e saj në shtysën për t’i përmbledhur këto poezi. Një mirënjohje e veçantë për Gerda Mulder, e cila ka ndarë me ne çastet fatale të humbjes, por edhe të bukura të kujtimit gjatë shkrimit të këtij libri. Mirënjohje personale për tim shoq, Richard van den Brink, i cili nuk u lodh kurrë së duruari heshtjen time, por edhe në kujtim të ditëve të bukura që kemi ndarë me Birin tonë, Jerin van den Brink, dhe kujtimet e papërsëritshme të jetës sonë familjare bashkë me të, dhe për çastet e rënda që fati na dha t’i kalojmë në jetën tonë”, ka shkruar Flutura Açka.
“Je grua e fortë/ grua e fortë/ e fortë. Më thonë! Unë jam nëna/ jam nëna/ nëna. I them!”, shkruan më tej Flutura, duke zhvlerësuar kështu praninë e çdo fjale të tepërt, në radhët e pastra me dhimbjen e humbjes së saj. Afër fundit, librit të Açkës i është shtuar edhe një poezi që nuk është e saj. Mikesha e ngushtë e të birit, i është bashkuar vuajtjes së nënës, por edhe poetes, duke u ndjerë e afërt në dhimbje dhe poezi.
“Poezia “Mos dashuro kurrë një burrë që po vdes”, është shkruar nga mikesha e ngushtë e tim biri, poetesha e re afrikano-jugore, Courtney Elisabeth Macauly, “e cila ndau me ne në Utrechat të Holandës, ditët më të vështira të jetës sonë”.
“Poezinë e ka shkruar në ato orë që ndaheshim nga djali ynë, Jerin van den Brink. Qysh në çastin që e kam takuar për herë të parë, një ditë të nxehtë në fundin e dhjetorit 2012 në Cape Town, kur ajo më zgjati një tufë poezish të saj, kam menduar se po takoja një Ingrid Jonker të re, poeteshën e mrekullueshme afrikano-jugore, poezitë e së cilës më kishin magjepsur përherë.
Ky përngjasim m’u bë edhe më i fortë gjatë viteve. Në shenjë të mirënjohjes së thellë ndaj saj, po e përfshij poezinë e saj në këtë vëllim në përkthimin tim në shqip, me urimin që një ditë ajo do ta thyejë drojën e pasigurisë e t’i sjellë Afrikës së Jugut, mbase edhe lexuesve të poezisë, kudo që të jenë ata, një Ingrid Jonker të re”, ka shkruar Flutura përpara prezantimit të autores së re.
PANORAMA
NDIQE LIVE "PANORAMA TV" © Panorama.al
