Çdo të hënë, në orën 18:00, artistë e qytetarë do të mblidhen për të bërë rezistencë ndaj vendimit të Qeverisë për shembjen e godinës aktuale të Teatrit Kombëtar dhe ngritjen në vend të tij të një ndërtese të re, prodhim i partneritetit publik-privat.
Dje, në orën 18: 00, në ambientet e Teatrit Kombëtar, Sindikata e Pavarur e Artistëve të Teatrit Kombëtar, në bashkëpunim me Sindikatën e Artistëve të Skenës dhe Ekranit, pedagogë e studentë të Universitetit të Arteve, aktivistë të shoqërisë civile u mblodhën për të krijuar Aleancën për mbrojtjen e Teatrit Kombëtar.
Aktori Bujar Asqeriu u shpreh për hapjen e një debati të gjerë, ku t’u merret mendimi arkitektëve shqiptarë, të konsultohet dhe të ndërtohet një teatër i ri apo të rindërtohet nga e para ai ekzistues, që sipas tij gëlon nga viruset që kanë sëmurur aktorët.
BUJAR ASQERIU
Duke lexuar me vëmendje mendimin e Shoqatës së Arkitektëve Shqiptarë dhe duke diskutuar këto ditë se si do shkojë ky problem, që na takon jo vetëm ne si aktorë që luajmë në këtë teatër, por të gjithë publikut të Tiranës, i takon gjithë shqiptarëve, se kemi të bëjmë me një ngrehinë shumë të rëndësishme, që ka të bëjë me identitetin kombëtar, me historinë tonë të këtyre viteve dhe është shumë e rëndësishme të marrësh një vendim.
Shpejtësia me të cilin u paraqit ai projekt, i pakonsultuar, pa një histori, ishte shumë i gabuar dhe duke gjykuar në këtë sens, duhet të ketë shumë dyshime brenda. Duke qenë i pakonsultuar dhe pa marrë mendimin të paktën e atyre që kishte ftuar në atë paraqitje të projektit. As i pyeti fare dhe për mua ishte fyerje shumë e madhe, as i pyeti fare.
Ka një gjë miqtë e mi, teatri eksiztues është i kalbur në të tëra drejtimet, sepse prej vitesh nuk është derdhur asnjë bojë, asnjë gozhdë, asnjë kompensatë, asnjë xham, asnjë gjë. Po kush është me e rrezikshmja për mua, është që në të gjithë prapavijën e skenës së Teatrit Kombëtar gëlojnë viruse shumë të rrezikshme për shëndetin e artistëve, që mund të invadojnë edhe publikun. Deri te trungjet mund të kenë marrë në thellësi mikrobe dhe viruse. Ndaj, rikonstruksioni i këtij teatri duhet të jetë me themel.
Kur erdhi drejtori i ri para 5 vjetësh, Hervini, porosia e parë që i dhashë ishte: merr institutin e Shëndetit publik me pompa me ilaç për dezinfektimin e hapësirës skenike, sepse ka qenë një ekzemplar, që një aktoreje i ka ikur zëri kur vajti tek otojatri dyshoi për ekzistencën e viruseve në këtë ambient. Merr institutin me lloj-lloj ilaçesh kanë vrapuar minj, bubuzhela, mace, lloj-lloj insekti. Kjo është e vërteta.
Ndaj, dëshiroj që të bëhet një teatër i ri. Ja mendoni ju të dashur miq, ja fantazia e profesor Kapexhiut, e solli një mendim, mendoni të mbledhësh gjithë arkitektët shqiptarë, burrat dhe vajzat e talentuar, të marrësh mendim nga institutet e arkitekturës italiane që e njohin mirë këtë strukturë, madje ata dhe me fonde mund të ndihmojnë për ta rindërtuar, për ta rigjeneruar, për t’i dhënë jetë këtij ansambli të jashtëzakonshëm. Brezat do të vijnë dhe do të ikin, pse jo të mbajnë mend diçka nga historia jonë, nga shpirti ynë, nga ata që nuk jetojnë më.
Atyre mund t’u vësh yje në mermer, por ata aromën, poltronat, madhështinë e kanë atje. Kolltuku i Molierit ruhet dhe sot e kësaj dite. Këtë nuk e bënë me mermer e shandanë, ai kolltuk ku u ul Molieri është sot dhe kësaj dite. Kemi luajtur në Globin e Shekspirit të 1600-ës.
Kishte një skenë të vogël, të ngritur 1 metër e gjysmë nga toka, plateja ishte beton e gjitha, komunikonte me qiellin e hapur dhe kishte tre-katër lozha me dërrasë, në formë potkoi. Po çfarë emocioni kishte atje?! Sa gjë e madhe ishte ajo. Spektatorët në plate rrinin në këmbë. 1500 veta rrinin në këtë formë prej patkoi në lozha. Ne këto kemi, t’i ruajmë.
NDIQE LIVE "PANORAMA TV" © Panorama.al
